چکیده مقاله:تامین مسیر خروجی ایمن برای کلیه متصرفان ساختمان و همچنین تسریع زمان فرآیند امدادرسانی به متصرفان در خطر ساختمان است.با مطرح شدن این بحث در معاونت ایمنی و پیشگیری سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی تهران بزرگ ؛ مجموعه ای از مطالعات کارشناسانه برای شناخت بروز ترین مدل های مورد استفاده در تسریع فرآیند امداد رسانی به متصرفان ساختمان های در معرض حادثه انجام گرفت و بر این اساس پژوهشی با رویکرد ارزیابی – کاربردی با روش تحلیل محتوا و توصیفی و با رویکردی کیفی در کمیته پژوهشی معاونت مذکور آغاز شد. در آغاز این پژوهش با انجام سلسله ای از مطالعات آماری کمی و اطلاعات توصیفی کیفی در مرکز اسناد شهرداری تهران، مشخص شد مدل های فعلی خروج اضطراری که غالبا بر پایه فرار متصرفان در هنگام خطر از طریق پلکان است مدل مناسبی برای تمامی طیف سنی و جسمی متصرفان حاضر در یک ساختمان نیست و بسیاری از متصرفان که در بازه سنی استاندارد ملی ایران، کهنسال و نو باوه شناخته میشوند عملا امکان استفاده از پلکان های اضطراری را به درستی ندارند و همچنین تمامی معلولین حرکتی و یا ذهنی نیز کمترین احتمالی را برای خروج از ساختمان های فعلی در هنگام حادثه نخواهند داشت.با مطالعاتی که در جدید ترین انتشارات، سازمان های تالیف استاندارد های ایمنی انجام گرفت دو مولفه نوین با نام های آسانسور های ویژه آتشنشانی و همچنین اتاقک های امن مقاوم در برابر آتش شناسایی شد و در ادامه با استخراج ویژگی های منحصر به فرد آنان نقاط تمایز آنان با فاکتور های فعلی موجود در مدلهای تخلیه اضطراری پیشین ساختمان ها شناسایی شد و بدین واسطه درک صحیحی از عملکرد آنان در اخرین پارادایم (الگوی برآمده از تجربیات قبلی) شناخته شده برای خروج در هنگام اضطرار فراهم آمد. در ادامه استاندارد های طراحی این دو مولفه در ساختمان های نوین شهری با بوم فرهنگی و تکنولوژیکی حاکم بر نمونه موردی این مقاله( شهر تهران) مطابقت سازی شود تا بدین وسیله نتیجه ای کاربردی در صنعت طراحی ایمن ساختمان های شهری تهران فراهم آید.

نحوه استناد به مقاله:

برای دسترسی به مقاله کامل به سایت زیر رجوع کنید:

https://www.civilica.com/Paper-NFUS02-NFUS02_100.html